نرگس آبیار: وقتش رسیده بود چنین فیلمی بسازم

شروع فیلم با یک عاشقانه است، عبدالحمید در بازار تهران عاشق چشم‌های فائزه، دختر یکی از مشتریانش می‌شود. بانویی که در نبود پدر با مشقت فراوان دو فرزندش؛ فائزه و شهاب را بزرگ کرده و رغبتی به عروس‌کردن راه دور دخترش ندارد اما با این همه، عشق دختر و پسر به مخالفت‌ها می‌چربد و فائزه همسر عبد‌الحمید می‌شود و این آغاز ماجرای دو ساعت و نیمه فیلم نرگس آبیار است.
فیلمی که یک کارگردانی جدید از او نشان می‌دهد و مخاطب را با زوایای پنهان کارگردانی یک زن با ظرافت‌های خاصش آشنا می‌کند.

«شبی که ماه کامل شد» دو بخش دارد: بخش اول همان زندگی عاشقانه و بخش دوم قسمت اصلی فیلم است، که تازه متوجه واقعیاتی درباره قصه می‌شویم. فیلم از یک داستان واقعی شکل گرفته است و همین باورپذیری‌اش را بیشتر می‌کند، صحنه‌های واقعی که همه بازسازی شده‌اند.

به گفته خیلی از منتقدان «شبی که ماه کامل شد» این روزها درخشیده است و یکی از فیلم‌های مهم جشنواره فجر امسال است. به همین بهانه خبرنگار آی‌فیلم با خانم "نرگس آبیار" کارگردان این اثر به گفت‌وگو پرداخت که در ادامه می‌خوانید:

یک فیلم عجیب، با بازی‌های عجیب و با موضوع عجیب عبدالمالک ریگی. چطور شد اصلا به فکر ساخت «شبی که ماه کامل شد» افتادید؟

اول از همه این نکته را باید بگویم که فیلم «شبی که ماه کامل شد» صرفا درباره عبدالمالک ریگی نیست بلکه بیشتر در خصوص چنین تفکری است و باید بگویم داستان عبدالمالک ریگی پس زمینه فیلمم است و موضوع آن کاملا در حاشیه قرار گرفته است. من همیشه پیگیر اتفاقاتی که با این تفکر به وجود می‌آمد بودم و خب در واقع موضوع حساسی هم بود و احساس کردم که جای چنین موضوع که صد البته نگاهی زنانه داشته باشد در سینما خالی است. فکر کنم وقتش رسیده بود که چنین فیلمی بسازم.

فیلم «شیار 143» هم یک فیلم جنگی بود اما نگاه نرگس آبیار در آن بسیار متفاوت‌تر از فیلم «شبی که ماه کامل شد» بود.

بله. هر فیلمسازی بنا بر فیلمی که قرار است بسازد نگاهش متفاوت است و به نظرم اگر این نگاه تغییر نکند فیلمساز به تکرار میافتد. چیزی که بسیار خطرناک است و من هرگز دلم نمی‌خواهد که به تکرار بیفتم.

خانم آبیار. شما از بازیگری در فیلم «شبی که ماه کامل شد» استفاده کردید، که به گفته خودشان بر روی تخت بیمارستان فیلمنامه این فیلم را خواندند. چطور  شما چنین ریسکی کردید و با شرایطی که خانم شاکردوست داشت، چنین نقشی را به وی سپردید؟

بله. من قبل از این که الناز شاکردوست دچار چنین مشکلی شود، با وی صحبت کرده بود و قرار شده بود درباره کار بیشتر گفت‌وگو کنیم که متاسفانه آسیب دیدند. در بیمارستان دوباره با ایشان صحبت کردم و فیلمنامه را در بیمارستان خواندند. واقعیت این است که من فکر نمی‌کردم با توجه به شرایط جسمانی که الناز شاکردوست داشت، کار به این زودی‌ها پیش برود اما ایشان با تمام وجود انرژی خود را برای این کار گذاشتند و برای رسیدن به این نقش با تمام وجود تلاش کرد.

من با خانم شبنم مقدمی هم که صحبت کردم بسیار بر این موضوع تاکید داشت که شما بسیار بر فیلمنامه اشراف داشتید و یکی از عوامل موفقیت شما همین موضوع است.

خب. من یک زمانی نویسندگی می‌کردم و این نکته شاید به این موضوع برگردد که من سابقه نویسندگی داشتم و همین باعث ریزبینی و اشرافم بر فیلمنامه باشد.

گفت‌وگو: هانیه خاوری